Kathmandu!

Namaste!! Jaja, dit is 'm dan, mijn eerste echte reisverslag uit Nepal. Het is wat laat, maar er is hier dan ook zo veel te doen!

Op 31 oktober ben ik na een reis van bijna 24 uur aangekomen in Kathmandu. Het begon meteen al lekker, want we moesten ontzettend lang op de bagage wachten. Gelukkig was m'n tas er wel, het is niet zelden dat ze die kwijtraken/ De douane en paspoort/visacontrole ging vrij snel, en toen was het zoeken naar de meneer met en bordje met mijn naam erop. Toen die eenmaal gevonden was en alles in de auto lag begon het avontuur pas echt, want dan moet je het verkeer in. Regels kennen ze hier niet, het is gewoon gasgeven, heel veel toeteren en gaan! Gelukkig ging alles goed, en ben ik veilig aangekomen bij mn eerste gastgezin. Normaal gesproken zou ik in een hotel zitten, maar er was een festival bezig, het Tihar festival. In een gastgezin konden we er veel meer van zien, en daarom zat ik dus niet in een hotel.

De volgende dag kwam er een medewerker van de organisatie hier langs om alles te bespreken. Daarna begon de introductieweek van taallessen en bezienswaardigheden bezoeken. De Nepalese taal is vrij lastig, omdat het absoluut niet te vergelijken is met het Nederlands. Het is wel leuk, en ik heb er zeker wat van opgestoken. Maar dat is verder niet zo heel interessant, want de dingen die ik gezien heb zijn veel vetter.

De eerste introductiedag zijn we bij weeshuizen van de organisatie gaan kijken. Het was heel bijzonder om daar binnen te mogen kijken. Ze hebben daar heel weinig, maar ze proberen er toch het beste van te maken. Daarna zijn we naar de office gegaan en hebben we met de diricteur gepraat. Al met al een leerzame dag.

De volgende dag was het dogfestival. Alle honden kregen een tica (een rode stip op hun voorhoofd) en een bloemenkrans en zegeningen etc. Ik begon de dag weer met taallessen, en daarna gingen we naar Swayambunath, ook wel bekend als the monkey temple. Dat was zoooooo vet! Al heel lang is het mijn grote droom om de stupa in het echt te zien, en het is me gelukt! Ik ben er geweest! We zijn via de achterkant naar boven geklommen, dus niet via de bekende stijle trap. Ook zijn we er nu achter waarom het monkey temple wordt genoemd. Die beesten zitten overal, en achter het glas in de dierentuin zijn ze veel leuker. Maar het is wel apart om ze in het wild te zien.
De terugweg naar huis was wel een verhaal apart. Terug bij het hotel waar we taalles hadden bleek dat het busje dat ons normaal ophaalt al weg was, dus werd ik teruggebracht op een motor. Zonder helm. Met een snelheid van minstens 80 km/uur. Over een weg met hobbels en gaten. Ik ben nog nooit zo bang geweest. Maarrrr ik leef nog :)

Dag 3 was koeiendag. Hetzelfde als met de honden, alleen dan waren de koeien deze keer het slachtoffer. Ook was het de dag van de laatste taalles, omdat de dagen daarna de meeste mensen vrij hebben. Die dag hebben we Bouddhanath bezocht, een van de grootste stupas ter wereld. En inderdaad, hij is heel erg groot, en echt prachtig. Rond deze stupa zitten enorm veel kloosters, volgens de gids een stuk of 50. Er lopen dan ook enorm veel monniken. We zijn er omheen gelopen (met de klok mee, zoals dat hoort) en hebben in een van die kloosters naar binnen gekeken. Al met al een cultureel dagje :)

Op dag 4 van mijn verblijf waren de stieren aan de beurt met Tihar, en voor ons was het Pashupatinath. Dit is een van de, zoniet de grootste hindutempel ter wereld. Tevens is het de plaats waar hindus overleden mensen cremeren. Toen we aankwamen bij de tempel steeg er al rook op, want het is wel een beetje lopende band werk. Zelf hebben we ook wat crematies bekeken. Dat voelde heel vreemd, omdat crematies voor ons heel prive zijn. Daar hebben ze er minder moeite mee. Het was misschien niet de vrolijkste, maar wel een heel indrukwekkende ervaring om het een keer mee te maken. 's Avonds hadden we een diner ter ere van Tihar. De buren kwamen eten, er kwam bier en whiskey op tafel (technisch gesproken op de vloer, want het was een soort picknick in husi) en het was ontzettend gezellig.

Op mijn laatste dag voor mijn reis naar Pokara was het broertjes dag. Broers kregen van hun zussen een tica in 7 kleuren (jaja, kunstwerk op je bakkes!) en werden er cadeaus uitgewisseld. Wij gingen een kijkje nemen in Tamel, de winkelwijk van Kathmandu. Heel veel winkels waren dicht vanwege het festival, maar er was alsnog genoeg te zien. Ook hebben we Dubar Square bezocht, van alle bezienswaardigheden de minste. Veel gebouwen waren oud en toe aan renovatie, en vanwege het festival was het museum bij het paleis gesloten. Toch was ook dit leuk om te bezoeken.

Die avond heb ik afscheid genomen van iedereen, want de volgende dag vertrok de bus naar Pokara al om 7 uur. Maarrrr dit is voor later. Jongens en meisjes, tot de volgende keer maar weer!